Գուսան Աշոտ Զանգեզուրի չոր չոլերը ծաղկալ են

ՉՈՐ ՉՈԼԵՐԸ ԾԱՂԿԵԼ ԵՆ Զանգեզուրի չոր չոլերը ծաղկալ են, Յարիս օբան հեն ա կանաչ սարումը, Էլ ծուն չի կյա, Մեծ ըռոնին թախկալ ա, Մարդկանց քեփը շատ լավ ա էս տարումը: Քինամ տեսնամ իմ յարը հի՞նչ պանի յա, Բոյը ղումաշ, անումը Նազանի յա, Համ էլ գիդամ` թա վեր մետքը կյալի յա, Կանչեմ, մնանք Խընձատին էն քարումը: Կարմիր ձին եմ նստել, վեր ինձ շուտ տանի, Էն ախճկան շատ հավան ա իմ նանի, Ասում ա` ում վեր լավ յար ունի` դարդ չոնի, Էնպես կա վեչ մեր Կյուրուսին ծորումը: Ակնին ջուրը քլքլթալի գնում ա, Տես ծաղիկը ծաղկի հետը խոսում ա, Օբից դուրս եկ, սիրտս քեզ թունդ օզում ա, Եկ նստենք Ղուրղա թիփին ղընշարումը: Իրանց խալխը գյուդում են, վեր ինձ սիրում ա, Վեր խաղ ա ասում, մարդի քեփը պուրում ա, Կանչեմ, շուտ կա, սերը սիրտըս քերում ա, Մին կա լըսի հինչ եմ ասում լարումս: Կոլան երկալ, եկ ախպույրը` ցորտ ջրի, Ջանիդ մատաղ, ես աշղը եմ, ինձ սիրի, Լավ խաղ անենք եսնա դու` սիրի-սիրի, Հմանչիլ մի մեր էս ազատ դարումը: Իշկի կյամ չի, էս խ±ե սհենց ինձ խանչում ա, Էն չոբանն էլ շվավը հունց կանչում ա, Բա էն քամին էն ծաղկին խ±ե պաչում ա, Չիմ ճարալ են, մընը կա ոչ դառումը: Նա մեղք չունի, մեղքը չիմ ինձանում ա, Վեր քունում ա, ուշքս-խելքս տանում ա, Սերտը մաքուր, պան գիդող մըն խանում ա, Ասեց` ինձ տար, հերս հեն ա վարումը: Քեզ տեսնողը կասի էս հյուր բալա յա, Խալ երեսդ նոր դուրս եկած լալա յա, Քեզ տանիլը թամամ խաթա բալա յա, Մին եկ իրար խտտենք Ափուն թառումը: Ձեռքին խոսող սազին մատաղ իմ յարի, Կլկլացող սասին մատաղ իմ յարի, Էն քաղցր նեփասին մատաղ իմ յարի, Մըն կխտար ա կյուրունքվա վ&#