Գուսան Աշոտ Սուրբ Մայրեր

ՍՈՒՐԲ ՄԱՅՐԵՐ Գուսան Աշոտ Անկարող եմ մօր թախիծը տանել լուռ, Հուզմունքներն ու խոր կսկիծը տանել լուռ, Նրա սրտի հևքն ու կանչը տանել լուռ: Ով սուրբ մայրեր ձեր վիշտն առնեմ տանեմ ո՞ւր, Մորմոքներն ու հոգսերն առնեմ տանեմ ո՞ւր, Կարոտներն ու խոհերն առնեմ տանեմ ո՞ւր, Տանեմ լուռ, Վառվեմ լուռ, Հալվեմ լուռ: Մոր ապտակը հեզ համբույր է ինձ տալիս, Մոր զայրույթը հույս խրատ է ինձ եղել, Նզովքն անգամ սուրբ օրհնանք է ինձ եղել: Երբ երազում տեսնում եմ իմ սուրբ մորը, Տանս շեմին վարդ է բացվում այդ օրը, Տաղ են բերում հոգուս սոխակն ու լորը: Աշոտն ասաց, սրբի դուռ է իմ մայրը, Ջերմացնող կրակ, հուր է իմ մայրը, Հայրենի տուն, զանգ, մատուռ է իմ մայրը: