Janusz Radek - Ja to mam szczęście

1. Było ciemno, więc nie wiem co widziałem i pamiętam też niewiele. Było ciemno. Wiem, że z pochyloną głową stałem tak jak stoi się w kościele. A więc stałem, nie widziałem, było ciemno, lecz słyszałem wciąż ten głos! „Podejdź bliżej Więc podszedłem jak skruszony obywatel do przedstawiciela władzy. „Podejdź bliżej Już wiedziałem, że ucieczka błyskawiczna tu niczemu nie zaradzi. Więc podszedłem, posłuchałem, było ciemno lecz słyszałem wciąż ten głos, ten głos, ten głos! To nie wróg był, bo głos czysty i subtelny, ale polski, nieskazitelny. To nie wróg był, tędy zaraz mnie zapytał czy mój światopogląd celny. Więc to nie był wróg na pewno bo nad głową, tuż nade mną wcią&#