Anonimowa piosenka śpiewana w 3 pp w Zegrzu w 1917 r.
Według Szula koncepcja pieśni pojawiła się wśród leguńskiej braci – legionistów – w trakcie żmudnej nauki i powtórek regulaminu żołnierskiego. Prawdopodobnie ostatnia zwrotka jest najstarsza ze wszystkich.
TEKST:
Ciężkie czasy legionera, raz, dwa, trzy,
Los go gnębi jak cholera, raz. dwa, trzy,
Robić dużo, a jeść mało,
Maszerować jak przystało, raz, dwa, raz, dwa, trzy!
Druh — karabin ciąży w dłoni, raz, dwa, trzy,
Bagnet o łopatkę dzwoni, raz, dwa, trzy.
A przy boku ładownica
I manierka powiernica, raz, dwa, raz, dwa, trzy!
Komendanci rano wstają, raz, dwa, trzy,
Żołnierzowi spać nie dają, raz, dwa, trzy,
Ledwieś zdążył wciągnąć gacie,
Już na pole smaruj bracie, raz, dwa, raz, dwa, trzy!