Δημήτρης Λάγιος - ΜΩΒ

“Έαρ έλα. Συνένοχος αφού είσαι. Κοίτα: Τι βαθύ πράσινο τώρα τους ώμους της καλύπτει και πώς εκείνος την κοιτάζει! Πως ύστερα που πάλεψε να βγει μεσ’ απ’ τους ανθώνες ένα θάμβος μωβ τους αναρπάζει…” Οδυσσέας Ελύτης: «Τα ελεγεία της οξώπετρας» Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Δημήτρης Λάγιος Από την εκπομπή της Μαλβίνα Κάραλη “Νότες και Λόγια“, ΕΡΤ 11 Απριλίου 1991 “Ερωτική πρόβα“ Δίσκος1991 Είναι το χρώμα που με τρελαίνει, που με τρελαίνει. Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου, με σημαδεύει. Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει, πώς το μισώ, πώς το μισώ! Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει, πώς το μισώ, πώς το μισώ! Πόθοι κλεισμένοι, φυλακισμένοι, φυλακισμένοι. Στο αίμα με πάθος μού φέρνουν δίψα, μόνος καίγομαι. Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει, πώς το μισώ, πώς το μισώ! Το χρώμα σπάζει πάνω στην πέτρα, μέσα στην άμμο. Πάει στη μάνα, στο πένθος πάει, με όλα ταιριάζει. Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει, πώς το μισώ, πώς το μισώ! Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει, πώς το μισώ! Πώς το αγαπώ αυτό το μωβ!