Уладзімір Караткевіч. “Радок бяззбройны і бясспрэчны...“

Чамусьці ля ракі хочацца чытаць вершы менавіта Караткевіча... Радок бяззбройны і бясспрэчны Слабым — адзіна верны шчыт. І не знікаць паэтам вечна, У вечнай песні жывучы. Калі пайду з юдолі гора, Не скончыўшы найлепшы сказ, То божы свет мяне паўторыць, Як паўтараў ужо ня раз. Як моры, зоры і азёры, Якія ў вечнасць забяру. Свет шчодры. Свет мяне паўторыць… Ну, а не свет, дык Беларусь. — Мне — досыць… Уладзімір Караткевіч