Ψέματα Δήμος Αναστασιάδης

Ψέματα, να ήταν ψέματα... πως τέλος γράψαμε τόσο ξαφνικά... έφευγες κι εγώ σε κοίταζα... τα μάτια μου άντεξαν μα όχι κι η καρδιά... Δε χωρίζουν οι ζωές, ούτε οι καρδιές, που ’χαν ζήσει κάποτε σαν ένα.... δε χωρίζο`