Haramiler Fabrika Kızı

Gün doğarken her sabah Bir kız geçer kapımdan Köşeyi dönüp kaybolur Başı önde yorgunca Fabrikada tütün sarar Sanki kendi içer gibi Sararkende hayal kurar Bütün insanlar gibi Bir evi olsun ister Birde içmeyen kocası Tanrı ne verirse geçinir gider Yeter ki mutlu olsun yuvası Dışarda bir yağmur başlar Yüreğinde derin sızı Gözlerinden yaşlar akar Ağlar fabrika kızı Oysa yatağında bile Bir gün uyku göremez İhtiyar anası gibi Kadınlığ