ΦΘΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΜΑΣ, ΣΤΟ ΡΟΤΤΕΡΝΤΑΜ, ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!

Καθώς πλησιάζαμε στις εκβολές του Σηκουάνα είχα μια ανησυχία για το ποιες θα ήταν οι διαθέσεις του καιρού στη Βόρεια Θάλασσα. Η ανησυχία μου αυτή ωστόσο δεν δικαιώθηκε, με τον ήπιο καιρό να μας δίνει αφ’ ενός μεν τη χαρά να απολαύσουμε την απεραντωσύνη της γαλάζιας φίλης, μετά τα θολά και γεμάτα κρυφούς κινδύνους νερά των ποταμών και των καναλιών της Γαλλίας, αφ’ ετέρου τη δυνατότητα να καλύψουμε την απόσταση των 220 ν. μιλίων περίπου μέχρι το Ρόττερνταμ σε δύο μόλις ημέρες. Στη ρότα μας τα είδαμε όλα! Δελφίνια, φώκιες, δάσος... ανεμογεννητριών, μέχρι φουσκωτό με καμιά σαρανταριά μετανάστες να το παρακολουθεί διακριτικά ένα σκάφος της γαλλικής ακτοφυλακής! Το Ρόττερνταμ μας εξέπληξε ευχάριστα, μολονότι μας επιφύλαξε έναν ξαφνικό έλεγχο απ’ την ακτοφυλακή και την αστυνομία της Ολλανδίας. Που είχε βεβαίως αίσιο τέλος όταν οι άνδρες των δύο πλωτών αντελήφθησαν ότι είχαν να κάνουν με δυο τρελούς που ταξιδεύουν στα νερά της Ευρώπης με ένα πεντάμετρο φουσκωτό και διανυκτερεύουν σ’ αυτό! Η παρουσία της Χριστίνας και του Theo υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη στη γνωριμία μας με την πόλη και όσα απ’ τα “μυστικά“ της μπορούσαμε να ανακαλύψουμε μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα της παραμονής μας.