POSTMODERNISMOA, NEOLIBERALISMOAREN OINARRI KULTURALA

POSTMODERNISMOA, NEOLIBERALISMOAREN OINARRI KULTURALA 1. Posmofeminismoa (feminismoaren noraez irrazionala), posmoekologismoa (ekologismoaren noraez irrazional-katastrofista) eta bere burua «multikulturalismo» globalista bezala izendatzen duena, mendebaldeko oligarkia neoliberalak postmodernismoaren etengabeko erabileran argi eta garbi kokatutako mugimenduak dira. 2. Neoliberalismo postmodernoaren jatorria bi mugarri historikoetan koka dezakegu. Alde batetik, XX. mendeko 70eko hamarkadako petrolioaren krisia, elite korporatiboa neoliberalismoa bultzatzera eraman zuena, gerraosteko gizarte-ereduaren alternatiba sozioekonomiko gisa. Bestalde, 80ko hamarkadan Txina merkatu-ekonomiara irekitzeak eta Sobietar Batasunaren desagerpenak erabat bestelako testuingurua sortu zuten 90eko hamarkadan, non mendebaldeko eliteak, munduaren erabateko jabe zela sentituz, gizarte-eraldaketa progresiboaren prozesu bati ekin zion, interes oligarkikoetan oinarrituta. Prozesu horretan, postmodernismoaren erabilera funtsezkoa izan da neoliberalismoaren ingeniaritza sozialaren helburuetarako. 3. Postmodernismoaren aldetik arrazionaltasuna erlatibizatzea (errealitatea ez da existitzen, egia ez da existitzen) pixkanaka pertsona eta gizarte taldeen interesak eta sentimenduak mediatikoki manipulatzeko oinarri kulturala izan da. 4. Horrela, pixkanaka, mediatikoa dena errealitateari eta arrazionaltasunari gailentzen zaio, herritarrak eta gizarte-taldeak korporazio handiek kasu bakoitzean nahi duten norabiderantz eramanez, nahiz eta guztiz zentzugabea izan. 5. Horrela, emakumearen emantzipazio-mugimendua, manipulazio irrazionalaren bidez, mugimendu horren bertsio irrigarria bihurtzen ari da pixkanaka, egungo postmofeminismoa, non emakumeen benetako interesek eta erronkek oso garrantzi gutxi duten, emozioen eta sentimenduen etengabeko manipulazio irrazionalaren aurrean, betiere interes korporatiboen arabera. 6. Era berean, ingurumenaren defentsarako aldarrikapenak, Erromako Klubak eta beste erakunde korporatibo batzuek bultzatutako bertsio katastrofisten bidez, egungo posmoekologismo, mugimendu ekologistaren bertsio korporatibo, zentzugabe, katastrofista eta gaur egun nagusi den mugimendu horretan bihurtu dira. 7. Jakina, kontua ez da postmodernismoaren esparruan kokatu diren artista edo egile guztiek elite korporatiboen zerbitzura jardutea. Baina elite horiek irrazionaltasun postmodernista etengabe erabili dute funtsezko tresna kultural gisa eta, aldi berean, gizarte-aldaketarako mugimenduak, feminismoa eta ekologismoa, suntsitzeko. 8. Interes eta sentimenduen manipulazio irrazional hori eta interes korporatiboen arteko lotura ez da kasualitatea. Autore sozialdemokratek behin eta berriz nabarmendu dute lotura zuzena dagoela herritarren interes orokorren eta errealitatearen analisi objektibo eta arrazionalaren artean. Horregatik, hain zuzen, errealitatea ezkutatzea, desitxuratzea edo erlatibizatzea interes oligarkikoen helburu iraunkorra izan ohi da. Testu hau SOZIALDEMOKRAZIAREN ETORKIZUNAri buruzko EKAI Center-en egitasmoaren barne kokatzen da. Mila esker zure arretagatik. Jarraitu gurekin. PDF: