Өкініп келме

Өкініп келме Серт байласқан ең менімен кеттің сен- тағы, Мұңлы жүрек, ал оның жанып тұр бағы. Жазған заңына бағынып келем, Тағдырдың, Ол дағы адам, сынбасын оның да сағы. Тыныстап құшар беліңнен, керілген керім, Ал қызыл бақта тек саған ақтарар шерін. Жалғызбын қазір, жабырқау, жалаң күйдемін, Силаған шығар ол саған махаббат төрін. Тəп-тəтті қыз-ау қайдасың тек мені сүйген. Тоғысқан ғасыр жолында ақты ма күймең. Уəде беріп тайдың ғой серттескен серттен, Елес боп қалды, сыңғырлы күлкің мен бейнең. Қазір