Іскуі Абалян – "Зязюля"

Чэраз рэчаньку, чэраз быструю Скочу-пераскочу. Аддай, мамачка, аддай, родная, За каго я хочу. Мамка аддала, шчэ наказ дала Сем год не бываці. – А як вернешся, дочка родная, То выганю з хаты. Пражыла гадок, пражыла другі, Трэці не сцярпела – Абвярнулася шэрай зязюляй, К мамке паляцела. Лесам ляцела, голле ламала Буйнымі крыламі. Полем ляцела, землю кропіла Дробнымі слязамі. Прыляцела ў сад, села на дубок, Стала кукаваці, Стала кукаваць, жалю дадаваць, Каб пачула маці. Мамка родная ў акенцы сядзіць, Ручнік вышывае. Старшы брацейка па двару ходзіць, Ружжо зараджае. – Дазволь, мамачка, дазволь, родная, Ту зязюлю біці, Бо яна куе, жалю дадае – Вельмі цяжка жыці. – Не дазволю я, не дазволю я Ту зязюлю біці, Бо зязюлі той, як дачцэ маёй, Вельмі цяжка жыці. Народная песня з вёскі Сівіца Валожынскага раёна Мінскай вобласці. **** Народная песня из деревни Сивица Воложинского района М