Զինվորի երգը Նամակ Հայրենիքի պաշտպանութ‹

Արևն արդեն մոտեցել էր մայրամուտին, Դաշտում մի անմեղ լռություն էր տիրում, Ու միայն վերքերը վիրավոր հողի, Հուշում էին, որ դեռ պատերազմ էր գնում: Խրամատի մեջ մի պատանի զինվոր, Կարոտով նամակ էր գրում, Նա հիշում էր տունը հայրենի, Ծվարած հայոց լեռներում: Մի լացիր իմ մայրիկ, Սպասիր ինձ և ես կգամ, Ես քեզ շատ եմ սիրում, Կարոտել եմ իմ մայրիկ: Ես հիշում ե‹