Chór Aleksandrowa - Jak rozpętałem drugą wojnę świ

soliści Evgeny Bulochnikov i Victor Sanin !!! drodzy Polacy !!!!! Powstał w październiku 1928 jako Zespół Krasnoarmiejskiej Pieśni Centralnego Domu Armii Czerwonej im. Michaiła Frunzego, a jego założycielem był rosyjski kompozytor i dyrygent Aleksandr Wasiljewicz Aleksandrow, profesor moskiewskiego konserwatorium, późniejszy autor melodii hymnu Związku Radzieckiego i wielu innych pieśni masowych i żołnierskich. Przewodził on chórowi do swojej śmierci w 1946, później kierownictwo przejął jego syn, również kompozytor, Borys Aleksandrow, który nadał nazwę Chór im. Aleksandrowa. Pierwotnie w skład zespołu wchodziło 12 artystów: oktet wokalny, dwóch tancerzy, akordeonista oraz bałałajkarz[1]. Dopiero kilka lat później, w połowie lat 30., grupa znacznie się rozrosła i stała się dużym męskim chórem z orkiestrą i grupą taneczną. Pierwszy koncert zespół dał 12 października 1928 roku w Centralnym Domu Armii Czerwonej, a zaprezentowano wówczas montaż słowno-muzyczny “22 Krasnodarska Dywizja w pieśniach“. W 1929 chór pojechał na Daleki Wschód, aby dawać występy przed żołnierzami oddziałów wojskowych pracujących przy budowie kolei dalekowschodniej. Na występy artyści dojeżdżali ciężarówkami, wozami, a czasami zmuszeni byli podróżować pieszo. W latach 1929–1933 zespół dał wiele koncertów na budowach I pięciolatki. W latach 30. zespół podróżował występując dla żołnierzy i marynarzy, a także robotników pracujących na wielkich placach budowy. W 1933 roku zespół po raz pierwszy wystąpił przed Józefem Stalinem - odtąd żaden państwowy koncert nie odbywał się bez udziału chóru. W 1935 roku zespół został odznaczony po raz pierwszy Orderem Czerwonego Sztandaru i przyjął nazwę “Odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Zespół Pieśni i Tańca Armii Czerwonej“. W 1937 chór po raz pierwszy wyjechał za granicę, aby reprezentować sztukę radziecką na Wystawie światowej w Paryżu. Jego występy we Francji spotkały się z bardzo pozytywnym odbiorem – chór odniósł ogromny sukces, zdobywając Grand Prix wystawy. Podobnie dużym sukcesem okazała się podróż do Czechosłowacji. W 1938 grupa wróciła na Daleki Wschód, gdzie przez pięć miesięcy dawała występy w miastach, garnizonach oraz na okrętach wojennych floty znajdującej się na Pacyfiku. Potem chór został wysłany do żołnierzy walczących na froncie japońskim, gdzie dał wiele występów podnoszących morale wojska. Podczas II wojny światowej chór dał ponad 1500 występów na froncie i na tyłach wojsk[2]. Artyści występowali w koszarach, zagrzewając żołnierzy idących do ataku, na lotniskach, a także w szpitalach. Po wojnie chór stał się znany na całym świecie. Zagraniczne wyjazdy rozpoczęły się w 1946 roku występami w Polsce i Czechosłowacji; w tym ostatnim państwie nagrano ostatnie płyty gramofonowe (w firmie “Esta“, pod kierownictwem A.W. Aleksandrowa (na 3 tygodnie przed jego śmiercią).