ҲАДИСИ 6 - ДУРӢ ҶУСТАН АЗ МАКОНҲОИ ШУБҲАНОК | ЧИЛ ҲАДИСИ АН-НАВАВӢ

ҲАДИСИ ШАШУМ ДУРӢ ҶУСТАН АЗ МАКОНҲОИ ШУБҲАНОК الحــديث السادس « إن الحلال بين وإن الحرام بين » 6 — عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيْرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُوْلُ : إِنَّ الْحَلاَلَ بَيِّنٌ وَإِنَّ الْحَرَامَ بَيِّنٌ وَبَيْنَهُمَا أُمُوْرٌ مُشْتَبِهَاتٌ لاَ يَعْلَمُهُنَّ كَثِيْرٌ مِنَ النَّاسِ، فَمَنِ اتَّقَى الشُّبُهَاتِ فَقَدْ اسْتَبْرَأَ لِدِيْنِهِ وَعِرْضِهِ، وَمَنْ وَقَعَ فِي الشُّبُهَاتِ وَقَعَ فِي الْحَرَامِ، كَالرَّاعِي يَرْعىَ حَوْلَ الْحِمَى يُوْشِكُ أَنْ يَرْتَعَ فِيْهِ، أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ مَلِكٍ حِمًى أَلاَ وَإِنَّ حِمَى اللهِ مَحَارِمُهُ أَلاَ وَإِنَّ فِي الْجَسَدِ مُضْغَةً إِذَا صَلَحَتْ صَلَحَ الْجَسَدُ كُلُّهُ وَإِذَا فَسَدَتْ فَسَدَ الْجَسَدُ كُلُّهُ أَلاَ وَهِيَ الْقَلْبُ [رواه البخاري (52) ومسلم (1599)] Аз Абу Абдуллоҳ ан-Нуъмон ибни Башир, رضي الله عنه, ривоят аст, ки гуфт: аз Расули Аллоҳ ﷺ, шунидам, ки мегуфт: «Ба дурустӣ ҳалол ошкору равшан аст ва ба дурустӣ ҳаром ошкору рав-шан аст ва дар миёни ҳа-лолу ҳаром чизҳои шубҳа-ноке вуҷуд доранд, ки он-ҳоро бисёре аз мардум намедонанд. Пас ҳар ки аз чизҳои шубҳанок парҳез кунад, барои дину шарафи худ аз гуноҳ пок шавад. Ва ҳар ки дар шубҳаҳо афтад, монанди чўпонест, ки шутурони худро дар гирди ҳарими дигарон мечаронад ва дур нест, ки дар он ҳарим дохил шуда бошад. Огоҳ бошед, ки ҳар подшоҳеро ҳаримест; огоҳ бошед, ки ҳарими Аллоҳ дар замин чизҳои ҳаромкардаи Ўст; огоҳ бошед, ки дар бадан пораи гўште ҳаст, ки агар он дуруст шавад, тамоми бадан дуруст мешавад; ва агар он вайрон шавад тамоми бадан вайрон мешавад; огоҳ бошед, ки он гўштпора дил аст». Ин (ҳадис)-ро ал-Бухорӣ 52 ва Муслим 1599 ривоят кардаанд.