Бұл өмір тынымсыз жол қарау...

Бір әннің тарихы туралы... Ақпанның үші күні науқастанып ауруханаға түстім. (осы уақытқа дейін неге айтпадың деушілер болса кешірім сұраймын) Үш-төрт күннен кейін болу керек, палатада ұйықтап жатсам, аға-дос, сазгер Жарылқасын Оразғұлов кіріп келді. Келе сала бірден терезеден сыртқа қарады да: Саған жеткенше жүрегім тыныш таппап еді, жақсы екеніңе көзім жетті. Айдала емес екен, шүкір. Енді бізді күтіп жолға қарап отырады екенсің ғой - деді күліп. - Өмірің де сол тынымсыз жол қарау емес пе? - деп мен қалдым...