Дарога

Не з тымі пайшоў і дарогай ня той... Уладзімір Някляеў Чытае Aleksandra Galus спецыяльна для Litara-A Варшава 2015 Не з тымі пайшоў i дарогай не той. Дарэмна дарога прасіла: “Чакай. Азірніся. Падумай. Пастой“. Вяла невядомая сіла. Дарозе казаў: “Ты не тая. Маўчы“. Ні д’яблу не верыў, ні Богу - I крочыў, і крочыў удзень і ўначы, Пакуль не адолеў дарогу. I рушыў далей - на цалік, і сляды Пакінуў, што сцежкаю сталі. А тыя, што з ім не пайшлі, хто куды Пазбочвалі і заблукалі. Глядзелі яны