Θα θελα πολύ να ήσουν
άγραφο χαρτί
την αγάπη μας να γράψω
πάλι από την αρχή.
Να πετάξω ότι έχει γίνει
λάθος ή σωστό
μ’ ότι με κρατάει πίσω
Τέλειωσα να πω…
Δυστυχώς θυμάμαι τα πάντα
Κάθε ώρα κάθε λεπτό
Δε θα βγω στ’ αντίθετο ρεύμα
Όσο κι αν μου κάνεις κακό
Τη ζωή μου έχεις χαλάσει
Εγώ σ’ έχω ακόμα Θεό
Η καρδιά κοντεύει να σπάσει
Δε μπορεί μια μέρα όλο αυτό
Θα περάσει…
Θα περάσει…
Θα ’θελα πολύ να ‘σουν ένα
κόκκινο πανί
Να σε βλέπω και να πέφτω
πάνω σαν τρελή
Να μην ξέρω τ’ όνομα σου
ούτε πως φιλάς
Να ‘τανε το πέρασμα σου
βόλτα μιας βραδιάς