Зянон. НА ГРУНВАЛЬД

Зянон НА ГРУНВАЛЬД У бел-чарвона-белым квеце Куды імкнуцца пад сьцягамі Харугвы конныя, баяры І рыцары стальныя? -- На Грунвальд, пане. Устаўшы рана, йшчэ да дня, Куды сьпяшае латнік пешы, Што йдзе праз замак Гарадзенскі? -- На Грунвальд, пане. Із-пад Воршы і Смаленска, Із-пад Віцебска і Менска, Із-пад Вільні і Мсьціслава, З Магілёва, Ізяслава, Нібы хмара, нібы лава, Мкне Пагоня – наша слава, Мкне, як бура над палямі. А куды? -- На Грунвальд, з намі. Гэй, на Грунвальд, ўсе, хто вольны! Гэй, на бітву, ўсе, хто сьмелы! Гэй, наперад, хто жывы! Можа сёньня – мо ніколі, Можа, ўсё, а мо нічога. Альбо пан, альбо прапаў! «Па беларускім бітым шляху Йдуць беларускія сыны...» На Грунвальд, хлопцы, Гэй, на Грунвальд! Зламаем сілу Сатаны! Лунай, лунай над намі песьня. О, Багародзіца, пануй! Наш кожны